W dniu 26 października 2014 roku odbyła się uroczysta Msza św. podczas,  której wniesiono do kościoła relikwiarz z kroplą krwi naszego Wielkiego Polaka,  Świętego Jana Pawła II. Mszy św.  przewodniczył i kazanie wygłosił o. Tadeusz Pobiedziński z Lwówka Śląskiego. We Mszy św. uczestniczyli wierni oraz poczty sztandarowe z kowarskich szkół, Nadleśnictwa Śnieżka i wspólnot parafialnych.
O relikwie Jana Pawła II zabiegał proboszcz parafii, o. Ignacy Tomaszewski, od sierpnia 2013 roku. Dzięki jego staraniom kowarzanie mają w swojej świątyni Cząstkę Świętego Jana Pawła II.  
W Kowarach oprócz relikwii  pamięć o Papieżu Janie Pawle II jest w sercach leśników z Nadleśnictwa Śnieżka, którzy chcąc uczcić Pontyfikat Jana Pawła II (1978-2005), 3 lipca 2006 roku posadzili przy kościele Dęba Papieskiego (żywy pomnik pamięci),  z poświęconych żołędzi w dniu 28 kwietnia 2004 roku, podczas pielgrzymki leśników do Watykanu. Każdego roku w rocznicę śmierci Wielkiego Polaka,  przedstawicielka Nadleśnictwa spotyka się z przedszkolakami, uczniami ze szkół podstawowych, gimnazjum i liceum w celu uczczenia pamięci o Janie Pawle II oraz przybliżaniu historii Dęba Papieskiego. Natomiast 17 października 2010 roku odbyło się otwarcie kowarskiego Szlaku Papieskiego: 

       „...Dobrze by było umieścić w (mojej) biografii  trasy, na których byłem, żebym tak był wrośnięty w polską ziemię."
                                                                               (Jan Paweł II Watykan 1979)

Nie zapominajmy słów,  które Papież Jan Paweł II skierował między innymi do leśników:

„Tu z wyjątkową mocą zdaje się przemawiać błękit nieba, zieleń lasów i pól, srebro jezior i rzek. Tu śpiew ptaków brzmi szczególnie znajomo po polsku– mówił Jan Paweł II.

Piękno tej ziemi skłania mnie do wołania o jej zachowanie dla przyszłych pokoleń... Zwracam się w sposób szczególny do tych, którym powierzona została odpowiedzialność za ten kraj i za jego rozwój, aby nie zapomnieli o obowiązku chronienia go przed ekologicznym zniszczeniem! Niech tworzą programy ochrony środowiska i czuwają nad ich skutecznym wprowadzaniem w życie! W rodzinie i w szkole nie może zabraknąć wychowania do szacunku dla życia, dla dobra i piękna. Jeżeli mówimy o odpowiedzialności przed Bogiem, to mamy świadomość, że tu już nie chodzi tylko o to, co we współczesnym języku zwykło się nazywać ekologią.
Nie wystarczy upatrywać przyczyny niszczenia świata jedynie w nadmiernym uprzemysłowieniu, bezkrytycznym stosowaniu w przemyśle i rolnictwie zdobyczy naukowych i technologicznych, czy w pogoni za bogactwem bez liczenia się ze skutkami działań w przyszłości. Chociaż nie można zaprzeczyć, że takie działania przynoszą wielkie szkody, to jednak łatwo dostrzec, że ich źródło leży głębiej, w samej postawie człowieka. Wydaje się, że to, co najbardziej zagraża stworzeniu i człowiekowi, to brak poszanowania dla praw natury i zanik poczucia wartości życia."